Van stroopwafel tot wereldwonder
Door: Maurits en Friso
24 Juli 2015 | Brazilië, Manaus
Na een aantal dagen te hebben doorgebracht in het paradijselijke Ilha Grande en het pittoreske Paraty, kwamen we rond 23:30 aan in Sao Paulo, bij een ontzettend groot busstation waar meer dan 90 bussen tegelijk aankwamen. Dit was ook gelijk het moment waarop wij beseften dat we echt in de grote stad aangekomen waren. Sao Paulo is de grootste stad van Zuid-Amerika (drie keer groter dan Parijs) en heeft naar schatting ruim 22 miljoen inwoners. Op het moment dat wij de bussen uitstapten kwamen in een soort grote aankomsthol die ons deed denken aan Schiphol en dit was maar een bushalte!
In Sao Paulo hebben we veel tijd besteed aan onze Rabobank opdracht en dat betekende: stroopwafels! Voor onze Rabobank opdracht onderzoeken we wat voor plaats de Nederlandse stroopwafel binnen de Braziliaanse koffiecultuur inneemt. Nadat we bij de lokale Starbucks een kleine voorraad stroopwafels hadden ingeslagen, zijn wij op pad gegaan om te vragen wat de Braziliaan van deze typische Hollandse lekkernij vindt. De resultaten van dit onderzoek zullen we in onze Rabobank eindopdracht gaan verwerken.
Om een beter beeld te krijgen van Braziliaanse koffiecultuur hebben wij een bezoek gebracht aan Santos, de grootste haven van Zuid-Amerika. Hier hebben wij een rondleiding gekregen in een loods waar koffie opgeslagen wordt voordat het geëxporteerd wordt. Vervolgens zijn we naar het koffiemuseum geweest waar we nog meer te weten zijn gekomen over de Braziliaanse koffie export. Als afsluiting van ons bezoek aan Santos zijn we langs Noble Agri gegaan. Dit bedrijf speelt een grote rol in de Braziliaanse koffie export. Hier zijn we veel te weten gekomen over de verschillende fases van de export, van het afnemen en het controleren van de kwaliteit van de koffiebonen, tot het daadwerkelijk verschepen hiervan.
Na Sao Paulo was Curitiba onze volgende bestemming, waar onder andere de Serre Verde Express op het programma stond. De Serre Verde Express is treinverbinding tussen Curitiba en Morretes die in 1888 werd aangelegd door de Portugezen om goederen vanuit het binnenland naar de kust te vervoeren. Op voorhand werden ons adembenemende uitzichten beloofd, dus met hooggespannen verwachtingen stapten wij ’s morgens vroeg de klassieke trein in. Waar we ons tijdens de eerste twee uur van de reis steeds sterker gingen afvragen of we wel aan de goede kant van de trein zaten, of toch te veel hadden verwacht van de drie uur durende treinrit, werd dit in het laatste uur van de reis meer dan rechtgezet. Een indrukwekkend uitzicht over het regenwoud en uitgestrekte valleien zorgden ervoor dat we ogen tekort kwamen.
Na deze dag vol treinreizen, verruilden we dit transportmiddel later op de avond voor de nachtbus naar Foz do Iguacu. Hier sliepen we in het Tetris hostel, dit is het grootste container hostel ter wereld. Hier aangekomen konden we ons gaan opmaken voor het tweede wereldwonder van onze reis. Ditmaal was het tijd voor een natuurlijk wereldwonder: de watervallen van Foz do Igacu, bestaande uit meer dan meer dan 275 watervallen, verdeelt over de Braziliaanse en Argentijnse kant. We hebben beide kanten bezocht maar wij vonden de Argentijnse kant het gaafst. Hier bevond zich namelijk het absolute hoogtepunt: Devil’s Throat. Dit was een platform op het randje van de waterval vanaf waar we konden aanschouwen hoe een enorme hoeveelheid water vanaf 82 meter naar beneden donderde!
Op dit moment zijn we in Manaus, waar we ons aan het derde wereldwonder van onze zomer gaan wagen: 5 dagen door de Amazone trekken.
In Sao Paulo hebben we veel tijd besteed aan onze Rabobank opdracht en dat betekende: stroopwafels! Voor onze Rabobank opdracht onderzoeken we wat voor plaats de Nederlandse stroopwafel binnen de Braziliaanse koffiecultuur inneemt. Nadat we bij de lokale Starbucks een kleine voorraad stroopwafels hadden ingeslagen, zijn wij op pad gegaan om te vragen wat de Braziliaan van deze typische Hollandse lekkernij vindt. De resultaten van dit onderzoek zullen we in onze Rabobank eindopdracht gaan verwerken.
Om een beter beeld te krijgen van Braziliaanse koffiecultuur hebben wij een bezoek gebracht aan Santos, de grootste haven van Zuid-Amerika. Hier hebben wij een rondleiding gekregen in een loods waar koffie opgeslagen wordt voordat het geëxporteerd wordt. Vervolgens zijn we naar het koffiemuseum geweest waar we nog meer te weten zijn gekomen over de Braziliaanse koffie export. Als afsluiting van ons bezoek aan Santos zijn we langs Noble Agri gegaan. Dit bedrijf speelt een grote rol in de Braziliaanse koffie export. Hier zijn we veel te weten gekomen over de verschillende fases van de export, van het afnemen en het controleren van de kwaliteit van de koffiebonen, tot het daadwerkelijk verschepen hiervan.
Na Sao Paulo was Curitiba onze volgende bestemming, waar onder andere de Serre Verde Express op het programma stond. De Serre Verde Express is treinverbinding tussen Curitiba en Morretes die in 1888 werd aangelegd door de Portugezen om goederen vanuit het binnenland naar de kust te vervoeren. Op voorhand werden ons adembenemende uitzichten beloofd, dus met hooggespannen verwachtingen stapten wij ’s morgens vroeg de klassieke trein in. Waar we ons tijdens de eerste twee uur van de reis steeds sterker gingen afvragen of we wel aan de goede kant van de trein zaten, of toch te veel hadden verwacht van de drie uur durende treinrit, werd dit in het laatste uur van de reis meer dan rechtgezet. Een indrukwekkend uitzicht over het regenwoud en uitgestrekte valleien zorgden ervoor dat we ogen tekort kwamen.
Na deze dag vol treinreizen, verruilden we dit transportmiddel later op de avond voor de nachtbus naar Foz do Iguacu. Hier sliepen we in het Tetris hostel, dit is het grootste container hostel ter wereld. Hier aangekomen konden we ons gaan opmaken voor het tweede wereldwonder van onze reis. Ditmaal was het tijd voor een natuurlijk wereldwonder: de watervallen van Foz do Igacu, bestaande uit meer dan meer dan 275 watervallen, verdeelt over de Braziliaanse en Argentijnse kant. We hebben beide kanten bezocht maar wij vonden de Argentijnse kant het gaafst. Hier bevond zich namelijk het absolute hoogtepunt: Devil’s Throat. Dit was een platform op het randje van de waterval vanaf waar we konden aanschouwen hoe een enorme hoeveelheid water vanaf 82 meter naar beneden donderde!
Op dit moment zijn we in Manaus, waar we ons aan het derde wereldwonder van onze zomer gaan wagen: 5 dagen door de Amazone trekken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
