De Amazone: van piranha tot anaconda

Daar stonden we dan in onze afritsbroeken, hiking boots aan en een klein rugzakje met schone kleding voor de komende dagen in de jungle. We begonnen onze tocht met een ritje naar de haven Manaus vanaf waar we de boot namen die ons naar het meeting of the rivers point bracht. Dit is het punt waar de Rio Negro (donkerblauw, bijna zwart van kleur) en de Rio Solimoes (licht bruin van kleur) samen komen. Deze twee rivieren mengen niet op dit punt maar stromen zes kilometer lang zij aan zij voordat ze samensmelten tot een rivier. Dit heeft te maken met de verschillen in dichtheid, snelheid en tempratuur van de twee rivieren. Na deze natuurlijke scheiding gezien te hebben werden we afgezet aan de overkant van de Rio Negro. Hier stond een busje voor klaar die ons naar de volgende boot bracht. Deze laatste boottocht liet ons kennis maken met de Amazone en eindigde bij onze lodge waar we de eerste nacht zouden verblijven. Eenmaal aangekomen bij de lodge stond er nog een kleine verkenningsboottocht door de omgeving op het programma en daarna het avondeten. Na het avondmaal was het tijd voor cayman spotting. Een cayman is een soort kleine krokodil die erg veel voorkomt in de Amazone. Het duurde dan ook niet lang voordat onze gids de eerste gevonden had. Voor het zoeken naar een cayman gebruikte hij een zaklamp, als dit licht door twee kleine rode puntjes weerkaatst wordt, dan gaat het bijna altijd om een cayman. Het dier raakt vervolgens verblind en tijdelijk verlamd door het licht, waardoor het voor onze gids een gemakkelijke klus was om hem met z’n blote handen te vangen.
De volgende morgen na het ontbijt was het tijd voor onze eerste echte tocht door de jungle. Tijdens deze hike wist onze gids veel te vertellen over de verschillende soorten bomen en planten die onder andere gebruikt worden voor medicinale doeleinden door de verschillende stammen die in het Amazone gebied leven. Na deze hike was het tijd om ons klaar te gaan maken voor onze twee volgende overnachtingen in de jungle.
Na een nacht in een hangmat omringd door oerwoudgeluiden te hebben doorgebracht was het tijd om voor ons eigen eten te gaan zorgen. Bewapend met hengels gemaakt van takken en emmertje met aas was het tijd om te gaan vissen. Waar men in Nederland vist naar een karper of een snoek vist met in de Amazone naar niks minder dan piranha’s. Nadat we maar liefst vijf van deze kleine bijtgrage visjes gevangen hadden waren we voorzien van ons avondeten. Na ons buikje rond gegeten te hebben met gegrilde piranha gingen we ’s nachts in de jungle op zoek naar slangen, spinnen, wilde zwijnen en met een beetje geluk een jaguar. De volgende morgen stonden we weer vroeg naast onze hangmat om de zonsopgang te bekijken om vervolgens terug te keren richting de bewoonde wereld.
Onze laatste dag in Manaus bestond uit een tour die in het teken stond van dieren en hebben we een bezoek gebracht aan een inheemse stam. Tijdens het eerste deel van de tour werden we naar een floating house gevaren om hier Arapaima vissen (een van de grootste vissen ter wereld, ze kunnen maar liefst 300 cm lang worden en 200 kilogram wegen), luiaards (onze nieuwe lievelingsdieren), een anaconda (absoluut niet onze nieuwe lievelingsdieren) en meer caymans te bewonderen. Vervolgens voeren we stroomopwaarts de Rio Negro op om hier met roze dolfijnen te zwemmen, een diersoort die ook veel voorkomt in de Amazone. In werkelijkheid bleken de dolfijnen niet zo roze te zijn als op de vele foto’s die we van de dieren hadden gezien. Dit nam niet weg dat het onvergetelijke ervaring was om met deze dolfijnen te zwemmen! Het tweede deel van de tour bracht ons naar een inheemse indianen stam. Hier werden we hartelijk ontvangen met een rituele dans, inclusief alle vreemde instrumenten, kleurrijke outfits en onverstaanbare teksten die je van een inheemse indianenstam zou verwachten. In de nederzetting hebben we ons gewaagd aan een paar lokale overlevingstechnieken, zoals blaaspijpschieten en bomen beklimmen. Nadat we ondervonden hadden dat we toch beter konden voetballen dan bomen klimmen, was het tijd om weer terug te keren naar Manaus. Vanaf hier vlogen we naar al weer de laatste stop van onze reis, Natal in het noordoosten van Brazilië.

Op zondag 2 augustus, onze tweede dag in Natal mochten de kleine jongens in ons met groot speelgoed spelen, vandaag gingen we quad rijden! En in Brazilië zijn quads niet mis, deze vier wiel aangedreven monsters hebben een topsnelheid tussen de 90 en 100 kilometer per uur. Op de vraag of we misschien een helm op wilden tijdens de rit antwoorden we dan ook behoorlijk overtuigend ‘yes, please’. De drie uur durende tocht door de uitgestrekte duingebieden van Natal bracht ons langs een aantal paradijselijke lagoons. Het hoogtepunt van de middag was echter het moment dat we op een vlak stukje duin mochten testen wat de quads nu echt in hun mars hadden. De kleine jongens waren met hun speelgoedauto’s in de grote zandbak helemaal in hun element. De topsnelheid die we in dit speelkwartier bereikten lag rond de 65 kilometer per uur, al voelde het stukken sneller.
Inmiddels zijn we in de laatste week van onze prachtige reis door Brazilië aanbeland. Wij zullen deze laatste week doorbrengen in Natal waar we onder andere nog een buggy tour gaan maken en zullen gaan snorkelen tussen het koraal, vissen en schildpadden.